σαν θερινό σινεμά

έρημη πόλη
άδεια από ήχους και στιγμές
ησυχία νεκρική
απωθεί και εποπτεύει

μα εμένα δεν με πειράζει
χαμόγελα μέσα μου
και λάμψεις μνήμης
φυλακίζουν τις λέξεις

χαρούμενα
γαλήνια
απολαυστικά
δροσερά

σαν θερινό σινεμά στον κήπο



2 σχόλια:

Σκιά είπε...

Με ανεπαίσθητα αγγίγματα,
δροσερές ανάσες,
και φευγαλέες ματιές.

Πολύ τρυφερό,μου άρεσε
το ποίημα σου,γιατί ξεδιπλώθηκε σαν σκέψη, κάτισαν εξομολόγηση,σε μισοσκόταδο.

Αγγελοπούλου Ιωάννα είπε...

ευχαριστώ για την επίσκεψη. Καλό βράδυ!!