με αφορμή....

"Είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια, γιατί αύριο η ψυχή μας κάνει πανιά" έγραψε ο Σεφέρης και ο Θοδωρος Αγγελόπουλος το ανέφερε σε μια συνέντευξη λίγο μετά την τελευταία του ταινία, θέλοντας να ενισχύσει την ανάγκη του να πει αυτά που ήθελε να πει, πραγματα πιο βαθιά πιο προσωπικά...δεν ήξερε αν θα προλάβει. Τώρα ξέρουμε ότι δεν πρόλαβε.. Σκέφτομαι πως έφυγε σε μια κρίσιμη στιγμή για τούτο τον τόπο..έτσι αλαζόνες και συνάμα ωχ αδερφιστές που είμαστε αναγκαζόμαστε να στραφούμε προς το έργο του...όπως κάνουμε με κάθε δημιουργό που φεύγει..  επαναλαμβάνοντας τη συμπεριφορά μας προς τους μεγάλους δημιουργούς εν ζωή. Η μελετη του εργου του που είναι έργο με αφετηρία και τέρμα ετούτο τον τόπο..ίσως..πάντα ίσως..μας οδηγήσει να διαβάσουμε εμάς. Αυτό που δεν πρόλαβε να κανει εκείνος για τον ίδιο..να μας έδωσε αφορμή να το κάνουμε εμείς για μας. Μαθήματα ελληνικής ιστορίας, μνήμη ολοζώντανη ελληνικού πολιτισμού και ναι... και μαθήματα παγκόσμιας τέχνης.

Ακούγεται κυνικό ή παρανοϊκό αλλά η έξοδος του μέσα από τη χαραμάδα του χρόνου στην αιωνιότητα...μια τυχαία στιγμή απροσεξίας ή αφηρημάδας, εκεί σε μια τυχαία συνοικία, μια τυχαία μέρα...ίσως να ειναι η δική του συμβολή στη δική μας αφύπνιση..

Αναλύσεις και σχόλια για το έργο του παντού..για τους συμβολισμούς του, τις επιρροές του ..δεν κάνω αφιέρωμα..τι να πει άλλωστε ένα κοριτσάκι..

Μόνο σκέψεις στο ημερολόγιο. 

Αυτά, βλέποντας το "Θίασο" σήμερα...ήταν ταινία που πάντα απέφευγα λόγω της διάρκειάς της και της χρονικής περιόδου που διαδραματίζεται..τι ανόητη Θε μου
...


Ατρείδες, πόλεμος, νοοτροπία, επιβίωση...ελληνικά πράγματα....καθόλα..