Ένας κύκλος ευμάρειας ασύδοτης κλείνει..σε μια επώδυνη καμπή βρισκόμαστε..ότι θα ακούγαμε πάλι τραγουδια φτωχειας και επανάστασης..ποιος το περίμενε...η μουσική της Πέμπτης σήμερα δεν έχει κουλτουριαρικη χροιά...θλίψη και ανασφάλεια έχει....που να 'βλεπα και τηλεόραση ημερολογιάκι μου...αυτή η φτωχεια στην καρδιά του καπιταλισμού..με την πολιτισμική χροιά που έχει η κρίση σε τουτο τον τόπο..δεν ειναι η απώλεια των αγαθών...όχι...το ειδωλό μας στον καθρέφτη ειναι που πονάει...μια αλλη εκδοχή του Ντόριαν Γκρέυ ζούμε..ραγίζει ο καθρέφτης...και αλλοιώνεται η φυσική μορφή..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου