Παιδικά παιχνίδια

Μπροστά στη βιτρίνα με τα παιχνίδια

αναρωτιόμουν τι να’μαι

κούκλα ποτέ

άδεια τα φανταχτερά φορέματα

τρενάκι για λίγο

ναυτία η επανάληψη της διαδρομής:

ασφαλής, αμετανόητα κυκλική, με ένα μονότονο σφύριγμα

όχι,όχι μουσικό κουτί

γεμάτο αναμνήσεις από το μέλλον

απώλειες

απουσίες 

ίσως ένα ποδήλατο για βόλτες στα σύννεφα

μα τέτοια δεν πουλούσαν

δεν υπήρχε γραμμή παραγωγής

κάθε τέλος χειμώνα θυμόμουν πως είμαι χαρταετός

-ιδανικό το πολύχρωμο χαρτί για ρούχο-

με άφηναν να πετώ στο επιθυμητό ύψος

κι έπειτα με βασάνιζαν τραβώντας επιδέξια  το σπάγκο

ξανά στην αποθήκη 

κάθε χρόνο τους μάτωνα μάταια τα χέρια

σε προσπάθειες  απόδρασης

εκείνη τη χρονιά

έμαθα να χρησιμοποιώ τα ρεύματα των ανέμων

άρπαξα έναν

σε πέρασμα βιαστικό…

-ίσως και ν’αφησα εκεί κάτω ματωμένα χέρια - 

από τότε

ταξιδεύω δίχως σπάγκο

στους ουρανούς του κρύου Μάρτη

ζύγια ακανόνιστα

μια χρωματιστή ουρά για πηδάλιο

περιπλανιέμαι

στη μεγάλη σάλα τ’ουρανού

και τραγουδώ…