Άνοιξη

Alley of roses  Leonid Afremov















Έλα αγαπημένη μου, να περπατήσουμε

ανάμεσα στα ερείπια, τα χιόνια έλιωσαν.

Η ζωή σαλεύει στην κλίνη της και

 στροβιλίζεται

σε λόφους και κοιλάδες.

Έλα να περπατήσεις μαζί μου,

ν’ ακολουθήσουμε τα βήματα της άνοιξης

στο μακρινό λιβάδι.

Έλα, πάμε στα βουνοκορφές, να δούμε

γύρω μας τους κάμπους

που ξετυλίγονται σαν πράσινα

κύματα.

Γιατί η άνοιξη ξετύλιξε το ρούχο

που είχε τυλίξει η νύχτα το χειμώνα.

Το φορούν οι δαμασκηνιές και οι μηλιές,

στολισμένες σαν νύφες την Άγια Νύχτα.

Τα δέντρα στους κήπους αποτίναξαν το

λήθαργό τους. Τα κλαδιά τους 

αγκαλιάζονται σαν

μια παρέα εραστών.

Τα ποτάμια κυλούν χορεύοντας

ανάμεσα στις πέτρες κι αντιλαλούν

 τραγούδια

της χαράς.

Τα λουλούδια πρόβαλαν απ’ την καρδιά

της φύσης όπως ο αφρός πάνω στη 

θάλασσα.

Έλα, ας πιούμε τα τελευταία δάκρυα

της βροχής από το κύπελλο του νάρκισσου,

ας γεμίσουμε

τις ψυχές μας με τα τραγούδια των 

κορυδαλλών.

Τώρα είναι η στιγμή ν’ ανασάνουμε

βαθιά το άρωμα της ανοιξιάτικης αύρας.

Ας καθίσουμε πλάι στην πέτρα που κρύβει τη

βιολέτα, ν’ αλλάξουμε φιλιά ερωτικά.


Χαλίλ Γκιμπράν, Η Αγαπημένη, εκδ. 

Printa

3 σχόλια:

Summertime Blues είπε...

Κυριακάτικα φιλιά ερωτικά
αχ τί καλά
και χουζούρι αγκαλιά.
έτσι ανθίζει η ζωή.
ένα ωραίο ποίημα, μου 'φτιαξες τη μέρα.
μάκια.

Δια Βίου Ανέλιξη ΚοινΣΕπ είπε...

είναι αλήθεια ... τα χιόνια έλιωσαν
πολύ όμορφο
καλησπέρα

Αγγελοπούλου Ιωάννα είπε...

καλημέρα..ή μάλλον καλησπέρα..καλό μας ανοιξιάτικο απόγευμα (αν και με συννεφιά)..η άνοιξη προ των πυλών!